Dziwny ładunek w Toruniu. Czy to była Bursztynowa Komnata? Relacja pilota może sugerować, że...

Bursztynowa Komnata – nazywana przez tych, którzy mieli okazję ją podziwiać ósmym cudem świata, zaginęła w niewyjaśnionych okolicznościach podczas II wojny światowej.

Odnalezienie arcydzieła stało się pragnieniem poszukiwaczy skarbów. W sprawie Bursztynowej Komnaty jest wiele tajemnic, istnieją jednak ludzie, którzy udowadniają, że znają jej prawdziwe losy.

Historia bursztynowego skarbu

W XVIII – podziemia pałacu monarszego w Berlinie skrywały liczne skrzynie wypełnione po brzegi bursztynem, zwanym „złotem północy”. Andreas Schuter, nadworny rzeźbiarz Fryderyka I przedstawił królowi pomysł stworzenia z nich niezwykłego dzieła – bursztynowego gabinetu. Niestety prace nie zostały ukończone. Fryderyk Wilhelm I, który wstąpił na tron po śmierci Fryderyka I, kazał zamknąć bursztynowe płyty w podziemiach berlińskiego Arsenału.

W 1716 roku, miało miejsce spotkanie króla Fryderyka Wilhelma I z carem Piotrem I, odbywającym podróż przez ziemie pruskie – do Francji. Dworska etykieta wymagała, aby władcy wymienili się podarkami. W ten sposób arcydzieło z bursztynu trafiło do Petersburga około roku 1717. Ostateczny wygląd Bursztynowej Komnacie nadała caryca Katarzyna II. Znajdowała się w Pałacu Jakaterynowskim w Carskim Siole (obecnie miejscowość Puszkin, obwód leningradzki). Komnata zachwycała wszystkich – jej ściany były wyłożone bursztynowymi mozaikami, od podłogi do stropu, włącznie z fryzem.

22 czerwca 1941 roku Niemcy zaatakowały Związek Radziecki. W Leningradzie rozpoczęła się gorączkowa ewakuacja dzieł sztuki zgromadzonych w dawnych posiadłościach – jednak w transportach nie było bursztynowego skarbu. Ściany i różne przedmioty wykonane ze „złota północy”, pozostały na swoim miejscu, ukryte pod warstwą muślinu i watoliny. We wrześniu 1941 roku Puszkin został opanowany przez wojska niemieckie. Bursztynowa Komnata została rozebrana i przetransportowana na zamek w Królewcu, gdzie mieściło się Muzeum Prus – bursztynowy skarb figurował w księdze inwentarzowej muzeum.

Do dnia dzisiejszego – skarb niestety nie przetrwał. Istnieje wiele hipotez dotyczących losów Bursztynowej Komnaty. Wśród poszlak domniemanej lokalizacji – pojawia się jej toruńska historia…

Toruński rozdział opowieści

W 2000 roku opublikowano – w prasie niemieckiej – relację pilota Luftwaffe, który pod koniec II wojny światowej, był w Toruniu i miał być zaangażowany w transport dziwnego ładunku. Pilot zeznał, że w styczniu 1945 roku przyleciał na lotnisko do Festung Thorn. Otrzymał rozkaz załadunku dużych i bardzo długich skrzyń, na pokład wojskowego samolotu. Skrzynie przewieziono ciężarówkami na lotnisko. Miały w nich znajdować się panele Bursztynowej Komnaty przetransportowane z Królewca.

Prawdopodobnie ich transport przebiegał drogą powietrzną, gdyż Królewiec – u schyłku wojny był okrążony przez Armię Radziecką, a drogi wiodące na wybrzeże były zatłoczone przez uciekinierów i kolumny wojsk. Połączenie kolejowe zostało przerwane. Bałtyk patrolowały radzieckie łodzie podwodne.

14 stycznia 1945 roku, gdy sowieckie działa ostrzeliwały pozycje niemieckie na przedmieściach Królewca, syn kustosza i opiekuna Bursztynowej Komnaty, miał się dowiedzieć od ojca, że skarb z północy wywieziono w bezpieczne miejsce. Na drodze przerzutu – miał być Festung Thorn.

Jednak nie wszystko poszło zgodnie z planem – podczas załadunku, toruńskie lotnisko zostało ostrzelane przez Rosjan, a pilot, który po latach relacjonował owe wydarzenie, został ranny. Nie mógł dalej brać udziału w przewożeniu tajemniczego ładunku. Trafił do szpitala, a skrzynie z bursztynowym skarbem, miały odlecieć w kierunku miasta Reik (północne Niemcy). Komnata musiała być ukryta w najściślejszej tajemnicy przed krasnoarmiejcami. Miała być – według niektórych źródeł – kartą przetargową w rokowaniach pokojowych przyszłego rządu niemieckiego z aliantami.

Komnata do dziś nie została odnaleziona. Szukano jej w Rosji, Niemczech i Polsce… nie był to skarb, który można schować w małej skrzyneczce i zakopać w ogródku. Ogromnych rozmiarów bursztynowe dzieła, czekają na odnalezienie. Pytanie tylko: jak długo?