Są bez dotacji, bez porządnego zaplecza, a na wynajem hali do treningów musieli się składać z własnych pieniędzy. Tak wygląda sytuacja handballu w naszym mieście – dyscypliny, która w jeszcze nie tak dawno była na świeczniku. 

Po klubach żeńskich - Victorii, Zrywie i Elanie Toruń nie pozostało praktycznie nic. Dziś o piłce ręcznej w Toruniu nie mówi się w zasadzie w ogóle. A, szkoda, bo to właśnie z Victorii Toruń,  między innymi spod skrzydeł obecnego trenera AZS-u UMK Toruń - Zenona Lewandowskiego wyszła obecna reprezentantka Polski – Monika Stachowska. 

To jednak za mało dla potencjalnych sponsorów i przede wszystkim miasta, które przydzielając dotacje, notorycznie pomija szczypiornistów AZS-u. Coś na ten temat może powiedzieć Łukasz Gościak, aktualnie drugi trener akademików, który był jednym z tych, którzy tworzyli drużynę. Pasja cały czas w nim pozostała. 

- Od momentu, gdy założyliśmy klub, czyli jakieś około osiem lat temu, zainteresowanie miasta jest żadne – mówi Łukasz Gościak w rozmowie z DDTorun. - Dwukrotnie składaliśmy wniosek o dofinansowanie i nie dostaliśmy ani złotówki. Od samego początku mieliśmy problemy z uzyskaniem dostępu do hali. Pamiętam, jak zrzucaliśmy się na wynajem po 50 zł.

Ze strony uczelni AZS może liczyć na treningi w hali Uniwersyteckiego Centrum Sportu. To tak naprawdę kropla w morzu potrzeb. Zespół trenuje dwa razy w tygodniu, w tym tylko w piątki ma cały obiekt dla siebie. Gdy hala dwa lata temu była oddawana do użytku, treningi szczypiornistów stały pod dużym znakiem zapytania. Władze UCS twierdziły, że parkiet będzie niszczony przez ... klej, którym, co oczywiste zawodnicy muszą smarować piłkę. 

(Fot. T. Berent)

- Żeby rozwinąć lepiej tę dyscyplinę, to potrzebowalibyśmy przynajmniej trzech treningów w tygodniu i pieniążków – dodaje Łukasz Gościak. - Nasze fundusze są bardzo ograniczone, co poskutkowało tym, że w ubiegłym sezonie, mimo wygrania trzeciej ligi, doszliśmy do wniosku, że nie wystartujemy w drugiej lidze, bo nie byłoby nas stać na grę w niej. 

AZS grał już dwukrotnie na tym szczeblu. Tak szybko, jak wchodzili do niej, tak szybko spadali. Swego czasu był nawet sponsor, którym był jeden z toruńskich klubów nocnych. Współpraca jednak nie ułożyła się. 

O słabości piłki ręcznej w Toruniu przekonuje nas również Joanna Branicka, była zawodniczka, dziś jedna z pasjonatek handballu i autorek projektu „Reaktywacja piłki ręcznej w Toruniu”, który jest dedykowany do dzieci w wieku 6-12 lat. 

- Toruńskie szkoły nie biorą praktycznie udziału w żadnych rozgrywkach. Piłka ręczna stała się dyscypliną niszową w Toruniu. Jeszcze kilkanaście lat temu handball był bardzo popularny. Odbywały się różnego rodzaju rozgrywki. W tej chwili zginęliśmy z mapy. Próbujemy coś zrobić, aby to wszystko rozruszać – przyznaje pani Joanna . 

Plan jest taki, aby nawiązać ściślejszą współpracę z klubem z UKS Drwęcą Novar Lubicz, w którym pracuje siostra Monika Stachowskiej – Daniela. Pani Joanna chce podjąć starania o pozyskanie funduszy z samorządu. 

(Fot. M. Malinowski)

Co na to miasto? Urzędnicy zdają sobie sprawę ze słabości szczypiorniaka, co przyznaje w rozmowie z naszym portalem Mariola Soczyńska, p.o. dyrektora Wydziału Sportu i Turystyki. 

- Tu nie chodzi o niechęć miasta. Po prostu zawsze tych środków brakuje. Zapotrzebowanie jest trzykrotnie większe w stosunku do posiadanych funduszy. Kiedyś piłka ręczna była bardzo ważną dyscypliną w Toruniu. Odkąd zawiesiły swoją działalność uczniowskie kluby, to szczypiorniaka w naszym mieście nie ma. Nikt nie podjął się kontynuacji. Jesteśmy otwarci na kolejne dyscypliny. Nie zamykamy przed nikim drzwi - podkreśla Mariola Soczyńska.   

Dodajmy, że oprócz Moniki Stachowskiej, inną torunianką, która zrobiła karierę jest Anna Pałgan. Wychowanką Vambressi Wąbrzeźno jest natomiast kolejna znakomita zawodniczka – Karolina Kudłacz.