Nagradzanie dziecka to skuteczny system motywacyjny. Ale należy stosować go rozsądnie. Nagradzanie za wykonanie drobnej czynności, np. za odrobienie pracy domowej czy posprzątanie zabawek działa negatywnie. Dziecko nie będzie chciało wypełniać swoich obowiązków bez materialnej motywacji.
Nie oznacza to, że dziecku nie należy się nagroda za dobrą ocenę czy za posprzątanie pokoju. Ale powinna być to słowna pochwała, a nie prezent materialny.
Nagrodę trzeba dopasować do wieku dziecka. Należy przyznać ją od razu po wykonaniu zadania lub zaraz po sytuacji, w której dziecko świetnie się spisało. Nagrodą mogą być zabawki dla dzieci kupione np. w sklepie bee.pl, wspólne wyjście do kina, parku rozrywki, do zoo, do cyrku.
Nagradzanie dziecka słodyczami nie jest najlepszym pomysłem. Wprawdzie słodycze kosztują mniej niż zabawki i każde dziecko je uwielbia, ale ten sposób nagradzania może wykształcić w dziecku nawyk nagradzania się słodyczami w dorosłym życiu. Jeżeli prawie codziennie będziemy nagradzać dziecko słodyczami, może to doprowadzić do uzależnienia od cukru oraz do nadwagi, a nawet otyłości.
Warto nagradzać nie tylko końcowy efekt, ale też wysiłek włożony w wykonanie zadania. Pochwała zmotywuje dziecko do dalszej pracy, zapobiegnie zniechęceniu, będzie kształtować wytrwałość dziecka.
Nagroda nie może być przekupstwem. Nigdy nie wolno mówić: „jak odrobisz lekcje, dostaniesz nagrodę” lub „gdy posprzątasz zabawki, dostaniesz nagrodę”. To są obowiązki dziecka. Nie wolno traktować obowiązków jako płatnych usług wykonywanych przez nasze dziecko.
Wprawdzie nagradzanie ma o wiele lepszy skutek wychowawczy niż karanie, istnieją sytuacje, kiedy dziecko powinno znać konsekwencje swoich czynów. Gdy dziecko np. wyrywa się na ulicy, brzydko się odzywa, bije rówieśników, konieczne staje się zastosowanie odpowiedniego rodzaju "kary".
Kara musi być adekwatna do wieku i przewinienia dziecka. Zabronione są kary cielesne takie, jak bicie dziecka. Wymierzając karę należy też uważać na słowa. Nigdy nie należy porównywać dziecka z innymi dziećmi, nie wolno używać sformułowań typu „jesteś głupi”, „masz dziurawe ręce”, „do niczego się nie nadajesz”.
Jeżeli dziecko popełniło przewinienie po raz pierwszy, najlepiej wytłumaczyć mu, co zrobiło źle, w jaki sposób skrzywdziło inną osobę lub naraziło siebie czy innych na niebezpieczeństwo. Należy zapowiedzieć, że gdy sytuacja się powtórzy, będzie musiało ponieść konsekwencję swojego działania.
