pixabay
Sprzedaż długu to dla wielu wierzycieli sposób na szybkie odzyskanie należnych im świadczeń pieniężnych i poprawę płynności finansowej. Czy i jak dokonać jej zgodnie z prawem?
Sprzedaż długu to potoczna nazwa cesji wierzytelności, czyli instytucji przewidzianej w przepisach kodeksu cywilnego. Jest to rodzaj umowy cywilnoprawnej, mocą której na osobę trzecią przenoszone są wierzytelności dłużnika. Razem z długiem przechodzą na nią także wszystkie prawa związane z wierzytelnością, a zatem m.in. zaległe odsetki.
Na czym polega cesja wierzytelności (inaczej przelew wierzytelności) w świetle przepisów kodeksu cywilnego? W myśl art. 509 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią, chyba że sprzeciwiałaby się temu ustawa, zastrzeżenie zawarte w umowie lub właściwości zobowiązania.
Z przepisów wprost wynika, że co do zasady do dokonania cesji nie jest wymagana zgoda dłużnika. Konieczne jest jednak jego zawiadomienie o dokonaniu przelewu wierzytelności. Dopóki bowiem zbywca, czyli dotychczasowy wierzyciel nie zawiadomi dłużnika o cesji, spełnienie świadczenia do jego rąk ma skutek względem nabywcy długu. Zasada ta ma zastosowanie także do innych czynności prawnych dokonywanych pomiędzy dłużnikiem a poprzednim wierzycielem.
Ustawodawca nie zastrzegł jednej formy dla dokonania cesji wierzytelności. Zgodnie z przepisami może być to umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub każda inna umowa, która zobowiązuje do przeniesienia wierzytelności na nabywcę. Wyjątek stanowią sytuacje, w których przepisy szczególne wymagają zawarcia określonego rodzaju umowy lub zastrzegły to strony w umowie.
Jeżeli jednak wierzytelność, która ma być przedmiotem cesji została stwierdzona pismem, jej przelew musi być stwierdzony także w formie pisemnej.
Ustawodawca zastrzegł ponadto wprost, że jeżeli cesja wierzytelności dotyczy zobowiązania, które wynika z umowy zobowiązującej do przeniesienia wierzytelności z zapisu zwykłego, z bezpodstawnego wynagrodzenia lub z innego zdarzenia, ważność umowy cesji zależy od istnienia tego zobowiązania.
Subrogacja oznacza wstąpienie w prawa zaspokojonego wierzyciela w związku z cesją wierzytelności. Zgodnie z przepisami osoba trzecia nabywa spłaconą wierzytelność do wysokości dokonanej zapłaty jeżeli:
W każdym z powyższych wypadków wierzyciel nie może odmówić przyjęcia świadczenia, które jest już wymagalne. Jeżeli jednak wierzyciel został zaspokojony tylko w części, ma prawo pierwszeństwa przed wierzytelnością, która przeszła na osobę trzecią, względem pozostałej części
