Osoby zmagające się z różnymi chorobami i problemami związanymi z układem moczowym powinny zainteresować się przeprowadzeniem cystoskopii. Jest to jedno z podstawowych badań urologicznych, które umożliwia nie tylko ocenienie stanu zdrowia pęcherza, lecz również usunięcie z niego ewentualnych zmian chorobowych.
Urologia to dziedzina medycyny, która zajmuje się badaniem oraz leczeniem układu moczowo-płciowego u ludzi. Jednym z podstawowych badań, które przeprowadzić może urolog, jest cystoskopia. Jest to badanie diagnostyczne, które polega na umieszczeniu w cewce moczowej specjalnego urządzenia o nazwie cystoskop — jest to wziernik z zamontowanym układem optycznym, który umożliwia zajrzenie do wnętrza pęcherza. Cystoskop wyposażony jest dodatkowo przyrządy, które pozwalają na pobranie próbek tkanek, usunięcia zmian zwyrodnieniowych, a także przepłukanie pęcherza.
Cystoskopia to badanie, które zalecane jest tym pacjentom, u których występują długotrwałe objawy ze strony układu moczowego. Przyjmuje się, że wykonanie cystoskopii jest wskazane przy nawracających zapaleniach pęcherza, zaleganiu moczu w pęcherzu, krwiomoczu, a także przy problemach z nietrzymaniem moczu. Oprócz tego urolog może wystawić skierowanie na wykonanie cystoskopii w sytuacji, gdy u pacjenta będzie podejrzenie nowotworu układu moczowego, brodawczaka lub innych niezłośliwych guzków. Cystoskopia często przeprowadzana jest także w formie kontroli po przebytej operacji.
Podobnie jak przy każdym innym zabiegu i badaniu, nie każdy może poddać się cystoskopii. Istnieją pewne przeciwwskazania, które wykluczają pacjenta całkowicie lub czasowo z przeprowadzenia takiego badania. Do najważniejszych przeciwwskazań zaliczyć można ostre zapalenie pęcherza, mechaniczne uszkodzenie pęcherza np. w wyniku urazu, nadmierne zwężenie cewki moczowej lub powiększenie gruczołu krokowego. Wielu specjalistów odradza przeprowadzenie tego badania także na krótko po przebyciu zawału serca.
Przyjmuje się, że pacjent na 3 dni przed planowanym badaniem cystoskopii powinien ograniczyć spożywanie ciężkostrawnych potraw. Oczywiście przed samym zabiegiem konieczne jest dokładne umycie miejsc intymnych, czyli okolic krocza, a także ujścia cewki moczowej. Bezpośrednio przed zabiegiem koniecznie należy oddać mocz, aby podczas badania pęcherz był całkowicie pusty. W pewnych przypadkach podczas badania cystoskopii można zastosować znieczulenie ogólne. W takim wypadku koniecznie trzeba pamiętać, aby na badanie przyjść na czczo i nie jeść oraz nie pić przez minimum 6 godzin.
W trakcie badania pacjent umieszczany jest na specjalnym fotelu, który ułatwia wprowadzenie do cewki moczowej cystoskopu. Żeby ułatwić sondzie wejście do kanału moczowego, a jednocześnie poprawić komfort pacjenta, stosuje się specjalny żel. Dodatkowo dla zapewnienia możliwie jak najlepszej widoczność na ekranie, często stosuje się dodatkowo roztwór z soli fizjologicznej. Jeśli podczas badania urolog wykryje jakieś nieprawidłowości, może od razu przejść do pobrania tkanek do dalszych badań. Zwykle cystoskopia trwa od kilku do najwyżej kilkunastu minut.
Czy cystoskopia to badanie bolesne? Oczywiście nie, gdyż wykonywane jest przy znieczuleniu miejscowym lub ogólnych. Pacjenci zwykle nie zgłaszają nawet odczuwania dyskomfortu podczas badania.
Cystoskopia to stosunkowo proste i nieinwazyjne badanie, które nie wymaga hospitalizacji pacjenta. Kolejnego dnia po badaniu zalecany jest odpoczynek, a także picie dużej ilości wody. Dla bezpieczeństwa część urologów przepisuje także leki przeciwbakteryjne. Jeśli u pacjenta pojawi się po zabiegu ból, zalecane są ciepłe okłady na okolice krocza, a także przyjmowanie leków przeciwbólowych.
Każde badanie obarczone jest niewielkim ryzykiem wystąpienia skutków ubocznych. Nie inaczej jest w przypadku cystoskopii, po której wystąpić mogą mniejsze lub większe dolegliwości zdrowotne. Do najpopularniejszych skutków ubocznych tego badania zaliczyć można ból brzucha, zmniejszoną częstotliwość oddawania moczu, uczucie dyskomfortu, a także delikatne krwawienie z cewki moczowej. Zwykle wszystkie te objawy ustępują po kilku dniach od przeprowadzenia badania i nie są powodem do niepokoju.
