Pamuła-Cieślak: "Dlaczego mieszkańcy Stawek zostali pominięci"

Nie rozumiem, dlaczego mieszkańcy tak dużej dzielnicy miasta zostali pominięci - w zakresie kultury i integracji.

Jeden z jesiennych wtorkowych wieczorów. Pod jedyną w dzielnicy większą restaurację tłumnie zajeżdżają samochody. Spacerkiem ja również zbliżam się do tego miejsca i jestem zadowolona, bo wszystko wskazuje na to, że spotkanie Stowarzyszenia Stawki będzie wyjątkowo liczne.

Jest liczne, oprócz członków organizacji przychodzą goście, mieszkańcy okolicznych osiedli, poopowiadać jak jest. Jest liczne, ale jak się okazuje, w jednej restauracji odbywają się tego wieczoru aż trzy zebrania! Właściciele z pewnością zadowoleni, ale czy to tak ma być? Spotykamy się w parku, w prywatnych mieszkaniach, w pizzerii, w knajpie - nie piszę tu tylko o stowarzyszeniu. Raz jeden artyści przywieźli nawet własne krzesełka i burzę mózgów robili na skwerku. Nie rozumiem, dlaczego mieszkańcy tak dużej dzielnicy miasta zostali pominięci - w zakresie kultury i integracji.

Nie rozumiem, a zatem zadaję pytania. W ubiegłych latach prezydentowi Zaleskiemu, w tym roku prezydentowi Fiderewiczowi. Tak jak w ubiegłych latach słyszę tę samą śpiewkę.

Argument nr 1. Można poprosić o udostępnienie auli przez szkołę. No jasne że można. Już widzę, jak seniorki lecą sobie załatwiać aulę, bo chcą przy herbatce dwa razy w miesiącu posiedzieć i pogadać, poszydełkować i zwyczajnie się spotkać. Przecież wszyscy tak robią.

Argument nr 2. Przecież na lewobrzeżu działają dwa Domy Muz - na Podgórzu i na Rudaku. Tak, działają. Chciałoby się napisać - działają, bo nie mają innego wyjścia. Działają, bo są tam fantastyczni ludzie, którzy często robią coś z niczego, przyciągając mieszkańców okolic swoim zaangażowaniem i pasją. Pytanie, które ciśnie mi się na usta po raz kolejny - czy to tak ma być?

Moje dziecięce wspomnienia domów kultury sięgają PRL-u na prowincji. Dom kultury czy biblioteka miały się nie najgorzej, bo we wsi był PGR. I jest mi to bardzo przykro napisać, ale za każdym razem kiedy wkraczam w mury naszych lewobrzeżnych przybytków kultury, czuję, jak wracam do przeszłości. W kontrze do moich obserwacji ktoś mógłby napisać - przecież biblioteka przy Poznańskiej zyskała niedawno nowy kształt. I bardzo dobrze - odpowiadam - nareszcie!

Rozejrzyjcie się Państwo po świecie, a nawet niekoniecznie. Rozejrzyjcie się po Polsce! Nowoczesny Przystanek Kultura, który powstał na dworcu w Rumi został uznany za najpiękniejszą bibliotekę na świecie! A Łódź Fabryczna? Niedawno otwarto tam dworzec, w którym znalazło się miejsce nie tylko na bibliotekę, ale na całe centrum edukacyjno-kulturalne. A u nas Dworzec Toruń Główny wyremontowano, otwarto i co mają z niego mieszkańcy? A to świetnie skomunikowany punkt na lewobrzeżnej mapie.

Wyliczać dalej? Mediateki są wszędzie - nie tylko w Warszawie, ale także w Olsztynie, Kielcach, Kwidzynie i kilkunastu innych lokalizacjach w kraju. Nowoczesna biblioteka to miejsce integracji - postaw, kultur, mieszkańców, to świetnie zaaranżowana przestrzeń, w której każdy znajdzie coś dla siebie - ciszę, odpoczynek, kulturę, spotkania, książkę, multimedia, komputery i bezpłatne wi-fi. Więcej - znajdzie też fachowe poradnictwo informacyjne, edukacyjne, wsparcie w poszukiwaniu pracy czy miejsce realizacji swoich potrzeb.

A bibliotekarze, bardzo mi bliscy z racji wykonywanego zawodu, to ludzie niezwykli, pełni pasji, zaangażowania, chętni do nauki i rozwoju w każdym wieku. Wie o tym świat, wie o tym cała Polska. Tylko włodarze Torunia zatrzymali się w miejscu z szeroko zamkniętymi oczami. Pobudka Panowie! Takiego miejsca chcemy na Stawkach, takiego miejsca potrzeba na lewobrzeżu. Wiemy jak to zrobić, pomożemy. Zacznijmy rewolucję tu u nas, a nuż zaprocentuje na cały Toruń. Pora na kulturę i integrację. Tego sobie i Państwu życzę.