Patryk Masłowski, snookerzysta z Torunia, staje do walki o marzenia

Rozmowa z Patrykiem Masłowskim, snookerzystą z Torunia, jednym z najlepszych w kraju, który od niedzieli rozpoczyna start w młodzieżowych mistrzostwach Europy na Cyprze. 

Jak rozpoczęła się w ogóle Twoja przygoda ze snookerem? 

Wszystko zaczęło się od oglądania snookera w telewizji, w stacji Eurosport. Jeszcze wtedy grałem w piłkę, dokładnie futsal, mniej więcej przez 4 lata. Gdy miałem 11 lat, rodzice kupili jako prezent stół bilardowy - zabawkę, a kilka miesięcy później postanowiłem poszukać klubu w naszym województwie. Akurat jedyny był w Toruniu i tak poszedłem na swój pierwszy trening. Tak naprawdę nigdy nie zacząłem od bilarda, od razu był to snooker. Trenuję już ponad 8 lat.

Czym w ogóle różni się snooker od bilarda? 

Przede wszystkim nie należy mylić snookera z bilardem, ponieważ to snooker jest odmianą gry bilardowej, a takowych odmian jest około 100. Bilard ma długą i bogatą historię rozciągającą się od jego powstania w XV wieku. Początkowo grało się na stole o wymiarach 1 do 2 ograniczonym bandami, z czasem wprowadzono łuzy, czyli dziury w stole. Od tej pory głównym celem rozgrywek było trafianie bilami do łuz/kieszeni. Snooker a pool bilard (ósemka, 9-tka, 10-tka, 14/1) w skrócie różnią się zasadami gry, ilością bil na stole, wielkością bil, wielkością otworów w stole, rozmiarem stołu, wyposażeniem i wyprofilowaniem stołu, trudnością we wbijaniu bil, itp. Snooker jest bardzo taktyczną grą, co czyni go, moim zdaniem, bardziej interesującą grą.

Gdzie trenujesz, dalej w klubie przy ul. Jaroczyńskieg 4ao? Jak wyglądają Twoje treningi? Czy snookerzysta ma trenera?

Niestety klubu przy ul. Jaroczyńskiego 4a już nie ma. Wraz z innymi miłośnikami snookera trenuję w wynajętym pomieszczeniu na terenie dawnych zakładów Elany, gdzie znajduje się jeden stół. Obecnie treningi wyglądają zupełnie inaczej niż na początku kariery, wszystko przez poziom, który się zwiększył w ciągu ostatnich kilku lat. Trening polega na „czyszczeniu” schematów układów gry, wbijania bil przez cały stół, ćwiczenia zagrań odstawnych. Jest to mieszanina wszystkich elementów, które są wykorzystywane podczas meczów. Dużą rolę odgrywają również sparingi, o które w Toruniu jest bardzo ciężko, gdyż jestem tu jedynym zawodnikiem ze ścisłej czołówki krajowej, a aby się wciąż rozwijać, należy grać z jak najlepszymi zawodnikami. Bardzo ważnym, lecz często niedostrzegalnym elementem treningu jest trening fizyczny. Ogromną rolę w tym sporcie odgrywa wytrzymałość, zarówno fizyczna jak i psychiczna. Aby dobrze się czuć podczas meczów, należy zdrowo jeść. Psycholog to również dobre zaplecze treningowe, ale jest kosztowne i niewielu sportowców na psychologów sportowych stać. Trenera nie posiadam, jedynie na zgrupowaniach kadry narodowej współpracuję z trenerem, Mateuszem Nowakiem, jednym z najlepszych trenerów snookera w całej Europie.

Jakie są w tej chwili Twoje największe sukcesy? 

Mam 12 medali mistrzostw Polski w różnorakich kategoriach wiekowych i drużynowych, lecz jeśli chodzi o największe sukcesy, to na dzień dzisiejszy jest to mistrzostwo Polski do lat 17 zdobyte w 2013 roku oraz brązowy medal otwartych mistrzostw Polski seniorów z 2016. Jedyny medal z areny międzynarodowej to brązowy medal drużynowych mistrzostw Europy w Rumunii z 2014 roku, zdobyty razem z Kacprem Filipiakiem, gdzie przegraliśmy w półfinale z późniejszymi zwycięzcami, drużyną z Malty.

Opowiedz o zbliżających się wielkimi krokami mistrzostwach Europy na Cyprze? Z jakim celem i nastawieniem tam jedziesz?

Na Cyprze, w Nikozji odbędą się turnieje Mistrzostw Europy w trzech różnych kategoriach, do lat 18, 21 oraz Open, w dniach 5-19 marca. Wystąpię w zawodach do lat 21 i będą to moje ostatnie juniorskie zawody w tej kategorii wiekowej (8-12 marca) W 2014 roku na ME U21 na Malcie zająłem 9. miejsce, zabrakło szczęścia, abym znalazł się w ćwierćfinale tamtych zawodów. Nie chcę składać obietnic bez pokrycia, więc powiem, że jadę zagrać najlepiej jak potrafię, w każdym meczu będę dawać z siebie 200 procent. Czuję się dobrze przygotowany do turnieju, zarówno pod względem fizycznym i psychicznym. Polska wystawiła swój najsilniejszy skład: Mateusz Baranowski – mistrz Europy na 6 czerwonych bilach, Paweł Rogoza – wielokrotny medalista mistrzostw Polski, Karol Lelek – również z wieloma medalami w mistrzostwach Polski, Daniel Holoyda – ogromny postęp w ciągu ostatnich kilku miesięcy, wg mnie czarny koń zawodów do lat 18. Razem z chłopakami chcemy powalczyć o jak najwyższe laury, za zwycięstwo w turnieju jest dwuletnia przepustka do Main Touru (zawodowego cyklu turniejów, transmitowanego m.in. przez kanał Eurosport). Chciałbym podziękować Polskiemu Związkowi Snookera i Bilarda Angielskiego za powołanie na ten turniej oraz Towarzystwu Promocji Ryb „Pan Karp” za pomoc w organizacji funduszy, abym mógł wystąpić w tych bardzo ważnych zawodach.

Jaka jest w ogóle kondycja snookera w Toruniu i regionie?

Tak jak wcześniej wspomniałem nie ma już klubu przy ul. Jaroczyńskiego 4a, który zresztą był jedynym w Toruniu i tak naprawdę całym województwie kujawsko-pomorskim. Z tego co wiem, to znajduje się kilka stołów snookerowych, 6 albo 7 w województwie, ale zazwyczaj są to prywatne stoły, gdzie dostępność, jak wiadomo, jest znacząco ograniczona. Najbliższe kluby snookerowe znajdują się w Gdańsku, Poznaniu i Warszawie, czyli +150 km od Torunia. Warto powiedzieć, że jest bardzo duża grupa osób interesująca się snookerem w regionie, z czego czynnie gra około kilkadziesiąt osób. Mam nadzieję, że w najbliższym czasie sytuacja się zmieni, sam mam zamiar maczać w tym palce.