'Tylko to nas trzyma przy życiu'. Znamy plany torunian na czasy po pandemii 

Może to jeszcze za wcześnie, może powinniśmy się skupić na tym co jest tu i teraz. Jednak wielu z nas nieśmiało patrzy w przyszłość i planuje, jak będzie wyglądać życie po pandemii koronawirusa COVID-19. „Tylko to trzyma nas przy życiu” – zgodnie przyznają młodzi mieszkańcy Torunia.

Teraz centrum naszego życia jest dom. Tu mieszkamy, pracujemy, ćwiczymy, spędzamy wolny czas. Tęsknimy za swobodnym wyjściem do barów, knajp i restauracji. Smutne jest to, jak bardzo nie docenialiśmy tego, co mieliśmy. Wszak dopiero utrata pewnych możliwości, spowodowała ogromną tęsknotę za tym, co było.

- To życie, które było przed pandemią już nie wróci. Wielu z nas straciło pracę, musiało się przebranżowić, wiele moich ulubionych knajp i restauracji już nie ma. Nie dały rady przetrwać. Tęsknie za spontanicznymi wyjazdami, za imprezami z przyjaciółmi, za wyjściem do kina, teatru. Pracuje z domu zdalnie, chodzę w dresach, podejrzewam u siebie początki jakiejś depresji, chce do ludzi – wylicza Michał, 35-letni mężczyzna. – Mam nadzieje, że już niedługo się to wszystko skończy, będę mógł wtedy zabrać plecak i pojechać gdziekolwiek, daleko, przed siebie.

- Mi najbardziej brakuje imprez i znajomych, pierwszego dnia po ogłoszeniu końca pandemii pójdę na imprezę. Taką z drinkami, z głośną muzyką i z duuużą ilością ludzi – dodaje Justyna, studentka.

Wiele osób nie chce wracać do biur czy innych dotychczasowych miejsc pracy, bo one nie gwarantują utrzymania odpowiedniego dystansu społecznego ani wentylacji. Praca zdalna na o wiele większą skalę stanie się składnikiem nowego, hybrydowego modelu pracy. Odejdą w niepamięć wielkie molochy z tzw. open space, które jeszcze pare miesięcy temu były tak popularne.

Zapewne wielką rewolucję przejdzie też zdalne nauczanie. Edukację zdalną potraktowano w olbrzymiej większości przypadków jak proste przeniesienie dotychczasowych form kształcenia do realiów komunikacji sieciowej. Stracono wielką szansę (na razie?), by unowocześnić edukację, nadając jej prawdziwie cyfrowy wymiar. To na pewno musimy poprawić.

- Jestem mamą dwójki dzieci w wieku szkolnym. Jedno chodzi do trzeciej klasy, drugie do ósmej. Przed nim egzaminy, próbne wyszły bardzo źle. I to nie dlatego, że dzieci są leniwe i nie chcą się uczyć. Ciężko jest zrozumieć dany temat z matematyki w czasie 30-minutowego wykładu. Chciałabym powrotu dzieci do szkół, ale to raczej złudne nadzieje. Trzeba teraz pomyśleć, jak tym dzieciom pomóc, bo kupno laptopa z kamerką nie wystarczy – opowiada Kamila, która jako rodzic martwi się o edukacje swoich dzieci.

- Jestem przewodnikiem miejskim, który aktualnie pracuje przy taśmie produkcyjnej w firmie w Ostaszewie. Już nie wierze, że do naszego miasta wrócą turyści – z takim nasileniem jak kiedyś. Pamiętam takie sezony, kiedy grupy oprowadzało się cały czas, od świtu, do zmierzchu, a czasem nawet w nocy. Tęsknie za tym, ale powrót branży turystycznej do normalności to na pewno długi proces. I nie pomoże nam budowa kolejnych kin, teatrów i centrów. Jak ludzie nie będą czuć się bezpiecznie, to nie przyjadą. Zresztą do czego maja przyjeżdżać? Do zamkniętych restauracji i barów? – drwiąco opowiada Kamil.

Nadziei na lepsze dni ciężko szukać na stronach rządowych, po włączeniu radia lub telewizji. Ciągły wzrost liczby chorych nie są to wiadomości, na jakie czeka każdy z nas. Miejmy nadzieję, że ten czas już niedługo odejdzie do historii, a my jak dawniej – będziemy mogli spotkać się z naszymi rodzinami, przyjaciółmi i wspólnie spędzić czas.

A jak Wy spędzicie pierwsze dni po zakończeniu pandemii? Zachęcamy do podzielenia się swoimi planami.

[ALERT]1614256012885[/ALERT]