"Do tej pory miałam dwa romanse i zniszczyłam dwa małżeństwa" - opowiada Anka lat 29. Bycie singlem to moda czy przekleństwo?

Ula, lat 27, pracownica jednej z toruńskich korporacji, zarządza zespołem. Swoją przygodę z randkowaniem zaczęła prawie cztery lata temu. Efektów brak. Anka, lat 29 – pracownica biurowa, zarabia całkiem nieźle, ma kredyt na głowie i kota w mieszkaniu. Anka randkuje odkąd pamięta. Dookoła niej zawsze był wianuszek facetów, tylko czemu nadal jest sama? Ostatnim bohaterem jest Olaf, początkujący singiel, lat 31, zajmuje się marketingiem w jednym z toruńskich hoteli.

Imiona bohaterów  opowieści zostały zmienione – cała reszta jest prawdą. Ula, Anka i Olaf to młodzi mieszkańcy Torunia, skończyli dobre studia, całkiem nieźle sobie radzą, jednak powoli zaczyna doskwierać im samotność. Po spektakularnych osiągnięciach na polu zawodowym wracają do pustego mieszkania, a przed znajomymi udają, że wszystko jest ok.

Początki…

- Pierwszy raz zarejestrowałam się na jednym z portali randkowych w dniu moich 25 urodzin – opowiada Ula – tego dnia było sporo telefonów z życzeniami, sporo postów na fejsie, oczywiście wszystkie dotyczyły jednego tematu: mojej drugiej połówki. Wyciągnęłam butelkę wina i zaczęłam działać. Nie był to dobry pomysł… większość wiadomości była z propozycją szybkiego seksu, albo zdarzały się takie ciapy, że już od pierwszych słów wiedziałam, że nic z tego nie będzie. No bo jak facet Ci pisze, że na pierwsze spotkanie zaprasza Cię do swojego mieszkania, bo mama nie pozwala mu wychodzić o późnych porach, zaczynasz się zastanawiać, czy aby odpowiedni zakres wiekowy wybrałaś.

- Nigdy nie byłam w związku z rówieśnikiem. Mężczyźni w moim wieku mają siano w głowie, nie potrafię znaleźć z nimi wspólnego tematu… - opowiada Anka - zawsze umawiałam się ze starszymi. Do tej pory miałam dwa romanse. Nikt mi nie obiecywał białego domku i gromadki dzieci. To ja zniszczyłam dwa małżeństwa, jednak nie potrafiłam odejść. Wiedziałam, że jest to złe. Teraz mam puste mieszkanie i kota. Dużo pracuję.
 

[ZT]4881[/ZT]

- Jestem singlem od jakiegoś czasu, spotykam się z różnymi dziewczynami. Często niezobowiązująco. Nie mówię o seksie, ale o zwyczajnej kawie - opowiada Olaf. - Po roku prób i błędów doszedłem do kilku wniosków. Nie chciałbym zostać zaraz zalany falą negatywnych komentarzy i krytyki. Może niektórym z Was pomoże to zrozumieć dlaczego facet znika, zrywa po kilku spotkaniach? Albo używa słów: „zostańmy przyjaciółmi” już po pierwszym spotkaniu. No albo w ogóle tego spotkania nie proponuje.

Randkowanie

- Generalnie zasada jest taka, że jak chcesz kogoś spotkać, to musisz ruszyć tyłek. Kino, knajpa, spacer w parku – każda okazja jest dobra, ale nie każdy ma wystarczająco dużo odwagi, żeby podejść i zagadać. Randkowanie przez Internet jest wygodniejsze. Nie musisz się stroić, malować. Jak nie chcesz gadać, to nie odpisujesz. Jednak zawsze musisz pamiętać, że nie zawsze bajka okazuje się prawdą – ostrzega Anka.

- Mam po prostu za duże wymagania. Faceci się mnie boją, w pracy uchodzę za zimną sukę – skarży się Anka. Jestem bardzo dokładna i konkretna, wymagam tego również od moich współpracowników. Wiem, że mam dość trudny charakter, ale nie potrafię zaniżyć swoich wymagań. Facet zwyczajnie musi umieć ustawić mnie do pionu, nie może zgadzać się na wszystko. Oni często są mili, kochani, nieba by mi przychylili, ale ja wtedy czuję się jak kot, który jest zagłaskiwany na śmierć. Zaczynam się dusić i odchodzę.

- Dzisiejsze kobiety, albo mają za duże wymagania, albo same nie wiedzą czego chcą, albo zwyczajnie są tępe i głupie. Piszę, załóżmy z fajną dziewczyną. Wydaje mi się fajna, dobrze się gada. Piszę z nią do czwartej rano. Potem wstaję o siódmej i pędzę do hotelu. To, że dobrze nam się gadało nie znaczy, że będę z nią korespondował przez cały dzień w pracy. Oprócz tego, że kogoś poznałem, mam też obowiązki służbowe. Ona o 10.00 już pisze: „Hej, co robisz”, a gdy po godzinie nie odpowiem znów pyta: „Obraziłeś się?”. Podobno laski są teraz mądre. Podobno można z nimi porozmawiać na wiele tematów. Ale nawet nie wiesz, ile z Was interesuje się tylko dwoma tematami: swoją urodą i koleżankami. Na porządku dziennym są rozmowy o tym ile schudła, czy jaką zajebistą bluzeczkę na promocji dorwała. Hitem była dziewczyna, która na pierwszym spotkaniu powiedziała, że chce sobie zrobić operację plastyczną piersi, bo ma krzywe! Może jestem sztywniakiem, ale słuchanie przez godzinę o tego typu problemach mnie po prostu odstrasza – zaznacza mój męski rozmówca, Olaf.

Epilog opowieści

- Karma wraca? Zdecydowanie tak. Poznałam Bartka. Rok starszy ode mnie. Ambitny. Był na etapie rozkręcania własnej firmy. Przez cały czas utrzymujemy ze sobą kontakt, taki typowo koleżeński. Nie przejdziemy na wyższy level. On ma do mnie żal, że skrytykowałam jego plany na przyszłość. Był konkretny. Chciał stabilizacji, rodziny. Ja szukałam jedynie partnera na wesele brata. Role się odwróciły. Teraz ja szukam oparcia, nowego początku – on natomiast jest wycofany. Jak mówi stare polskie porzekadło „ i w tym cały ambaras, żeby dwoje chciało naraz” – dodaje ze smutkiem Ula. - Zaczęłam nową pracę, spełniam się zawodowo, przed rodziną i znajomymi udaję, że wszystko jest ok, że tak jest mi dobrze. Jednak po cichu zazdroszczę moim koleżankom białych sukni, rodzinnych wyjazdów, a nawet małżeńskich sprzeczek.

- Moje dwa romanse skończyły się tak samo… mieszkamy w małym mieście – nietrudno o znajomych znajomych. Żony dowiedziały się i postawiły ultimatum. Albo ja, albo one. Rzadko który facet wybierze kochankę. Czy żałuję? Trochę tak. Człowiek tak bardzo potrzebuje miłości, że pakuje się w coś, co i tak nie ma sensu. Dostałam ogromnego kopniaka od życia. Chciałabym znaleźć kogoś na stałe, kogoś odpowiedniego, kogoś, kogo będę mogła przedstawić rodzicom i znajomym – reasumuje Ulka.

- Mówicie, że jesteście samowystarczalne, niezależne, normalnie feminizm pełną gębą – ale tak naprawdę oczekujecie, że facet będzie za wszystko płacił. Nie mam nic przeciwko płaceniu, uważam, że jeśli zapraszam kogoś do kina, na kolację, to moim obowiązkiem jest zapłacenie. Ale fajnie by było, gdyby ona potem mnie zaprosiła na herbatę. Albo zrobiła zakupy, gdy jesteśmy w sklepie – opowiada Olaf. Nie mówiąc już o tym, że wiele z was mówi rzeczy totalnie skreślające je: facet musi zarabiać, musi mieć samochód, dobrą pracę. To tak jak my byśmy na pierwszej randce mówili: kobieta musi być szczupła, młoda, i ładna. Opamiętajcie się, a znajdziecie kogoś fajnego. I wcale nie chodzi o zaniżanie tych waszych pseudowymagań.

Ula, Anka i Olaf – młodzi mieszkańcy Torunia. Mają dobrą pracę, fajnych znajomych, mogą pozwolić sobie na zagraniczne wycieczki. Całej trójce jednak brakuje miłości. Czy i dla nich zaświeci słońce? Mocno trzymam kciuki, żeby tak było.