Postać Wery Gran, aktorki filmowej i kabaretowej stała się inspiracją dla twórców przedstawienia "Jutro będzie za późno". Monodram Aleksandry Lis premierowo zobaczymy w Teatrze Muzycznym 20 maja. Czy będzie to próba odczarowania ikony przedwojennych scen?

Spektakl nie ma być wierną inscenizacją dzieła Agaty Tuszyńskiej. Inspiracją do powstania monodramu był tekst Wiesławy Sulikowskiej.

- Chcieliśmy pokazać inny spektakl. Aleksandra Lis tembrem głosu i temperamentem bardzo przypomina Wierę Gran - przyznaje Anna Wołek, dyrektor Teatru Muzycznego. - Reżyserką spektaklu jest Agnieszka Płoszajska. Jej aktorka, muzykalna i muzyczna dusza przekonało nas, że uda jej się zakończyć ten spektakl sukcesem.

Płoszajska przyznaje, że kiedy dostała propozycję wyreżyserowania tego monodramu była bardzo zdeterminowana, ale i przestraszona.

- Na początku było krzesło, masa tekstu i brak zaufania do siebie i postaci - wspomina Agnieszka Płoszajska. - Stopniowo zaczęłyśmy kochać Wierę. Jest to postać autentyczna i przez ten fakt był to zupełnie inny rodzaj pracy, niż przy okazji budowania jakiejkolwiek fikcyjnej postaci. Dzięki uprzejmości Mirosława Supruniuka wysłuchałyśmy taśm, które były pamiętnikami Wiery. To niezwykły i wstrząsający zapis ostatnich lat jej życia. Ona przez cztery lata nie wychodziła z domu i mówiła do pudełka!

Jak dodaje reżyserka chociaż praca nad spektaklem nie należała do najprostszych, to była bardzo inspirująca.

- Mam wrażenie, że obie z Olą, przez pracę nad przedstawieniem bardzo zbliżyłyśmy się do Wiery. Ja wierzę Wierzę i chcemy odprowadzić ją na jasną stronę. W ciemności spędziła wystarczająco dużo czasu.

Aleksandra Lis przyznaje, że między nią a reżyserką wytworzyła się bardzo silna więź.

- Czułam się bezpiecznie kreując ten postać. Starałyśmy się wyławiać te piękne momenty z życia bohaterki, ich na pewno nie zabraknie, ale  tych "intensywnych" momentów będzie więcej - zapewnia.

Spektakl zobaczymy premierowo 20 maja. Chociaż spektakl to koktajl sprzecznych emocji, to twórcy zapewniają nas, że po jego obejrzeniu na naszych twarzach pojawi się uśmiech zadumy.