Mamy dość!

Zupełnie niedawno gościliśmy na Stawkach Pana Prezydenta i Pana Marszałka oraz zaproszone przez nich media. Całe to zacne grono sadziło drzewka na skraju Parku Tysiąclecia w asyście przedszkolaków. Sielski obrazek.

A teraz opowiem Państwu zupełnie inną historię. Drzewka leżały w parku jeszcze 1,5 tygodnia przed owym uroczystym sadzeniem. W Stowarzyszeniu Stawki otrzymaliśmy co najmniej kilka pytań, dlaczego te sadzonki tak długo leżą? Nie wiedzieliśmy wszak, że czekają na tak znamienitych gości, bo mieszkańcy niestety nie zostali zaproszeni, poinformowani też raczej post factum.

W dniu sadzenia, kiedy to ewidentnie zaczęło się coś dziać, na skrzynce kontaktowej Stowarzyszenia rozpoczął się alarm. ”Robią konsultacje w parku, stoją namioty, coś się będzie działo - czy coś o tym wiecie?” Po półgodzinie okazało się jednak, że niezapowiedzianych konsultacji nie będzie, że to szeroko zakrojone przygotowania uruchomiły kosiarki (oczywiście tylko na miejscu nasadzeń), które skrupulatnie wyłoniły placyk do medialnych działań.

Drzewka posadzone, kompletnie nie rozumiem dlaczego akurat w miejscu, w którym w konsultacjach mieszkańcy wskazali potrzebę istnienia strefy rekreacyjnej i boiska, ale co ja tam wiem! Ale zaraz - reszta drzewek leży do dziś odłogiem. Podobno nie takie drzewka… no cóż, ich los wydaje się przesądzony. Podobnie jak sadzonek przy Andersa. A jednak nie! W czasie pisania felietonu dotarła do mnie wiadomość, że drzewka się sadzą! Staż sąsiedzka ma czujne oko.

A jeśli już jesteśmy przy Parku Tysiąclecia. Sporo się dzieje. Ni stąd ni zowąd wyrósł nam street workout. No wreszcie mieszkańcy powinni być zadowoleni, chcieli żeby w dzielnicy się coś działo. Zdumiewające jest wszystko, co dotyczy tej inwestycji. Dlaczego wybrano takie miejsce w parku, do którego nie prowadzi bezpośredni ciąg komunikacyjny od szkoły, przedszkola i przede wszystkim pobliskiego orlika? Dlaczego nie wybrano lokalizacji bardziej zbliżonej do orlika i szkoły, w której funkcjonują oddziały sportowe? Co zadecydowało o takich walorach estetycznych tego urządzenia, skoro pierwsze pomysły ma rewitalizację Parku Tysiąclecia, która pochłonąć ma ponad 11 milionów złotych wskazywały, że wizualnie ma ona nawiązywać do ceglanej estetyki Twierdzy Toruń?

Dlaczego okolica workoutu wygląda jak kartoflisko? Otóż na to pytanie akurat znam odpowiedź - wykonawca się pomylił. Zdjął darń w jednym miejscu, podczas gdy urządzenie stanąć miało kilka metrów dalej. Ale zaraz - ile już mamy tych pomyłek? Linarium w południowej części dzielnicy też przez pomyłkę zamontowano gdzie indziej. Wniosek jest jeden - albo wykonawców trzeba nauczyć czytać map i planów, albo nadzorować!

Wracając do workoutu w parku - z prasy lokalnej dowiadujemy się, że urządzenia nie przeszły jeszcze odbioru technicznego i korzystamy z nich na własną odpowiedzialność… Dlaczego zatem niezakończona inwestycja nie jest zabezpieczona przed użytkowaniem? A zwisają z niej i wspinają się na nią przede wszystkim dzieci. Mam zresztą wielką nadzieję, że inwestycja faktycznie nie jest dokończona, bo teren wokoło niej woła o pomstę do nieba. Mogę tylko zapewnić, że postępy prac nad jego uporządkowaniem będę śledzić z uwagą.

A propos inwestycji w parku warto jeszcze dodać, że przez lata całe słyszeliśmy, że nie można w nim niczego montować, bo projekt rewitalizacji, bo Unia, bo coś tam. A tu się okazuje, że workout to nie koniec inwestycji! Oto na placu zabaw wyrosła huśtawka dla niepełnosprawnych! Ba, nie tylko huśtawka, ale i polbrukowy podjazd do niej i tabliczka z instrukcją użytkowania. Po lekturze okazuje się, że jest to huśtawka wyłącznie dla niepełnosprawnych. Czyli bardziej wykluczająca niż włączająca, ale to się okaże w działaniu. Jak na razie regulamin jest masowo łamany i na huśtawce huśtają się wszyscy w różnych konfiguracjach, tylko nie niepełnosprawni. Estetyka podjazdu nie nawiązuje nijak do projektów rewitalizacji, konsultacji nie było. I tak powinniśmy się cieszyć, że zauważono osoby na wózkach, bo w filii Przedszkola Miejskiego nr 12 umiejscowionej w dawnym budynku szkolnym podjazd dla wózków wszelakich pojawił się dopiero po monitach Rady Rodziców tej placówki i Stowarzyszenia Stawki. O funkcjonalności nowo powstałej inwestycji raczej zapomniano, ale chyba napiszę o tym kolejny felieton.

A czy pamiętacie Państwo nasze ubiegłoroczne boje o koszenie okolic placu zabaw i siłowni zewnętrznej przy ul. Nenufarów? Pisało o tym Dzień Dobry Toruń, pisały inne media, Stowarzyszenie Stawki wydzwaniało, w końcu okazało się kto placami zarządza, a zatem kto je powinien kosić, śmieci wywozić, kontrolować. Okazuje się, że w tym roku boje powinniśmy zacząć od nowa. I tak się zastanawiamy, czy to chodzi o zmęczenie nas wszystkich? Czy ktoś w mieście liczy na to, że nam się znudzi?

Otóż nie. Płonne nadzieje. Wspólne problemy łączą i integrują bardziej niż cokolwiek innego. Traktowanie lewobrzeża po macoszemu i kulejąca polityka informacyjna utrzymana w tonie hurraoptymizmu sprawia, że społeczeństwo obywatelskie ma się u nas wyjątkowo dobrze. Mam najlepszych sąsiadów, jakich można sobie wymarzyć, piszę o tych, których znam, ale też o tych, których nie znam, a piszą, wysyłają fotki, działają. Wspólnie sprawdzamy kto jest odpowiedzialny za to, że w tak pięknej dzielnicy Torunia, jaką są Stawki, wszystko jest robione na podobieństwo wsi potiomkinowskiej. Pokłady cierpliwości dawno się wyczerpały. Włodarze przekonają się o tym zarówno w zmasowanych działaniach interwencyjnych, a także przy urnach mam nadzieję!