Epilepsja, choroby umysłowe i nerwowe? co mają wspólnego z walentynkami?

14 lutego to dzień zakochanych, potocznie nazywany walentynkami. Tego dnia staramy się jeszcze bardziej pokazać ukochanej osobie, jak wielkim uczuciem ją darzymy. Najczęściej są to jednak jednorazowe starania, które w pozostałe dni zdarzają się nielicznym. Obecnie dzień zakochanych obchodzony jest w prawie każdym miejscu na świecie. Wszędzie przybiera bardzo komercyjny charakter - lizaki w kształcie serca, czerwone róże, pluszowe misie, itp. Jednak czy wiemy, skąd ten zwyczaj do nas przywędrował? Wcale nie z Ameryki.

Pierwowzorem walentynek było święto obchodzone w starożytnym Rzymie w połowie lutego. Z tej okazji każda panna wrzucała do wielkiego dzbana kartkę ze swoim imieniem. Następnie kawalerowie losowali kartki. W ten sposób dziewczyny stawały się ich partnerkami podczas tzw. Luperkaliów. Bywało, że zostawali parą na całe życie. Pogańskie święto było na tyle popularne, że utrzymało się aż do końca V w. Zniósł je dopiero w 496 r. papież Gelazy I, zastępując je najbliższym w kalendarzu liturgicznym świętem męczennika Walentego. 

[ZT]8575[/ZT]

Kim natomiast był św. Walenty? Od początku: za panowania cesarza Klaudiusza II Gockiego, Rzym brał udział w wielu wojnach, a młodzi mężczyźni nie chcieli wstępować do wojska. Cesarz uznał, że powodem takiego postępowania była ich niechęć do opuszczania swoich kobiet. Legenda głosi, że wydano specjalny dekret odwołujący wszystkie planowane zaręczyny i śluby. Kapłan Walenty pomagał parom i potajemnie udzielał im ślubów. Został jednak przyłapany i skazany na śmierć. 

Św. Walenty uważany jest za patrona zakochanych. Również w Polsce zwykło tak się go nazywać. Jednak według Kościoła, ten święty patronuje ciężkim chorobom, zwłaszcza umysłowym i nerwowym. W ikonografii Walenty przedstawiany jest najczęściej w stroju kapłana z kielichem w lewej ręce, a z mieczem w prawej lub w stroju biskupa w momencie, gdy uzdrawia chłopca z padaczki. Czyżby zakochani mieli właściwego patrona? Mało kto dziś pamięta, że św. Walenty, zanim zaczął patronować uczuciom, był opiekunem chorych na epilepsję. Ci, którzy nie pamiętają już co to miłość, lubią złośliwie przyrównywać ją do stanu podobnego tej chorobie. Mają rację?

Pierwotnie dzień zakochanych był dniem, w którym szczególnie dużo pisało się listów miłosnych. Zazwyczaj były one wierszowane. Następnie zaczęto ten dzień traktować jako święto zakochanych, dodając sobie kolejny pretekst, by obdarowywać się prezentami. W 1800 r. Amerykanka Esther Howland zapoczątkowała tradycję wysyłania gotowych kart walentynkowych. Dziś są one wymieniane na całym świecie, oczywiście z anonimowym podpisem: „Twój Walenty/Twoja Walentynka”.

Przy okazji walentynek warto przypomnieć jeszcze jedną z najbardziej romantycznych prób bicia rekordu. Para z Tajlandii, 44-letni pracownik ochrony oraz jego o 11 lat młodsza partnerka pobili rekord Guinessa na najdłuższy pocałunek na świecie. Ich usta pozostały złączone przez 58 godzin, 35 minut i 58 sekund! Niesamowity wynik! Dacie radę go pobić? ;)

Reasumując, walentynki mają swoich zwolenników, jak i przeciwników. Pod fasadą wszystkich życzeń i upominków kryje się potrzeba miłości. Jak śpiewała Maryla Rodowicz: „Wszyscy chcą kochać/ choć nie przyznają się/ Tak pięknie jak w kinie/ jak we śnie/ Wszyscy chcą kochać/ do utraty tchu/ zmysły postradać bezpowrotnie”. Słowa te są aktualne dzisiaj, jak i tysiąc lat temu. Potrzeba miłości jest na tyle ważna w życiu każdego z nas, że specjalnie z tej okazji został ustanowiony Dzień Zakochanych. Dzień ten ma nam przypominać o tym, co jest w życiu najważniejsze. W czasach pogoni za pracą, za karierą, często miłość schodzi na drugi plan. Walentynki pozwalają zastanowić się nad miłością, a w plastikowym, kiczowatym, czerwonym serduszku dostrzec coś więcej niż tylko przedmiot.

Redakcja Dzień Dobry Toruń życzy dużo miłości!