Toruński modernizm zaczyna się... tuż obok Starówki

Toruński modernizm najlepiej lśni na Bydgoskim Przedmieściu, ale jego historia zaczyna się w zupełnie innym miejscu - tuż obok Starówki.

Modernizm, zwany również stylem międzynarodowym, był odpowiedzią na rozbuchaną, niemal bajkową i pełną dekoracji secesję. Proste, surowe i geometryczne w formie budynki miały zrywać z historycznym kontekstem.

Toruński modernizm rozpoczyna się w drugiej połowie lat 20. Miasto, w II RP stolica województwa pomorskiego, powoli wychodzi z powojennego kryzysu. Stołeczność ma wpływ na urbanistyczny krajobraz Torunia. Ruszają na dużą skalę inwestycje budowlane, za pracą napływają urzędnicy, za służbą wojskowi. Ale brakuje dla nich mieszkań. Na pomoc przychodzą architekci związani z warszawską politechniką.

Pierwszym z nich był Kazimierz Tołłoczko, autor kilku osiedli na Żoliborzu. W Toruniu spod jego ręki wyszła dwupiętrowa kamienica przy skrzyżowaniu Gregorkiewicza i Wałów gen. Sikorskiego. Oddana do użytku w 1928 r., nosi w sobie cechy charakterystyczne dla modernizmu. Do jej budowy wykorzystano nowoczesne jak na tamte czasy materiały - szkło, beton i stal.

Dzięki temu w pobliżu Starówki stanęła elegancka, prosta bryła, pozbawiona odniesień historycznych, z oknami w narożnikach i płaskim dachem. Na uwagę zasługują też balustrady, budzące skojarzenia z okrętami.

Elewację kamienicy kilka lat temu ocieplono żółtym styropianem. Straciła przez to oryginalną kolorystykę, ale na szczęście zachowała swój jednoznacznie modernistyczny kształt.