Skąd pomysł, aby na pl. Teatralnym stanął pomnik?

Od czasu, gdy odsłonił się dla Starówki, zmienił się nie do poznania. Zaglądamy na pl. Teatralny sprzed ponad stu lat.

W 1872 r. niemiecka administracja zdecydowała, że wokół Torunia zbuduje pierścień złożony z kilkunastu murowanych fortów. Ulokowane w promieniu ok. 3 km od Starówki, wojskowe obiekty miały pełnić funkcję straszaka przed sąsiadem z carskiej Rosji. Swoje zadanie spełniły znakomicie, bo nigdy nie były szturmowane.

Jednocześnie budowa fortów dała oddech Starówce, bo niemal równocześnie miały zniknąć średniowieczne mury, które okalały ją od północy. Dzięki temu centrum Torunia zyskało mnóstwo dodatkowej przestrzeni na inwestycje wzdłuż Fosy Staromiejskiej, a także przy dzisiejszym pl. Teatralnym.

Teatr miejski stanął w sąsiedztwie rozległego placu (wówczas jeszcze bez oficjalnej nazwy) w 1904 r. Na zdjęciu możemy dostrzec, że szczyt fasady zdobiły dwa cokoły z mosiężnymi orłami. Długo jednak tam nie gościły. Rzeźby zostały zdjęte podczas przebudowy obiektu w latach 1941-1942. Z kolei przed wejściem nie ma jeszcze dwóch charakterystycznych posągów symbolizujących tragedię i komedię.

Widoczny po lewej stronie pomnik upamiętniał żołnierzy pruskich poległych w wojnie z Francją w latach 1870-1871. Wzniesiony w 1880 r. z glazurowanej cegły, pełen elementów dekoracyjnych był typowy dla stylu neo-gotyckiego. Umieszczona tam mozaika przedstawiała oddziały walczące w bitwie pod Dijon. Pomnik z placu zniknął w 1920 r., gdy Toruń znalazł się w granicach II RP.

Za udostępnienie pocztówki dziękujemy Włodzimierzowi Deczyńskiemu.